خون جبین به گلشن حُسنش گلاب شد            چون شمع سوخته نور پراکند و آب شد

از خون او به دامن محراب، نقش بست            بر این شهید، ظلم و ستم بی‌حساب شد

شمشـیر، گریه کرد به زخـم سر عـلی            حتی به غربتش جگر خـون کباب شد

محراب! ناله از دل خونین کشید و گفت:            یا فـاطمه! دعـای عـلـی مستجـاب شد

مویی که شد سفـیـد ز هجـران فاطـمه            جرمش مگر چه بود که از خون خضاب شد؟

هرکس گرفت سهم خود از دست روزگار            سهـم تـراب، خـون سـر بـوتـراب شد

فرق علی دو‌تا شد و جبریل صیحه زد            ای وای! چار رکن هـدایت خراب شد

هر پـادشه سـتـم به رعـیت کـند ولـی            پیوسته بر عـلـی ز رعـیت عـذاب شد

هم شیر حق برای شهادت شتاب داشت            هم خصم بهـر کشتن او در شتاب شد

میثم! سرشک دیده و خون‌جگر کم است            بر رهبری که پیـر به فصل شباب شد